Geschiedenis

De Sint-Michielsabdij en het Onze-Lieve-Vrouwkapittel van Antwerpen waren de grootste grondbezitters in dit gebied en sloten reeds in 1170 een overeenkomst voor nieuw inpolderingen. De volgende eeuwen werd een lange strijd geleverd om dit gebied in te polderen en droog te houden. Het dijkgraafschap werd een (erfelijk) leen dat kon worden doorverkocht.
In 1584 werd het gebied in de krijgsoperaties rond de verovering van Antwerpen onder water gezet en ondanks herhaalde pogingen in de volgende decennia om de dijken te herstellen werd pas op 13 mei 1650 een octrooi verkregen voor deze werkzaamheden, die in 1652 werden voltooid. In ruil voor de enorme investering van deze werken kregen de poldereigenaars na verlengingen tot 1738 vrijstelling van belastingen en van militaire logementen. In 1682 (stormweer), 1744 en 1830 (militaire operaties) werden de polders overstroomd maar later weer drooggemaakt. Omwille van de aanwezigheid van vier forten op de Scheldedijk (Kruisschrans, Lillo, Blauwgaren en Frederik Hendrik) die vanaf de tweede helft van de 17de eeuw tot 1784 Hollandse garnizoenen hadden moest de facto steeds de medewerking van de Hollandse Staten Generaal worden verkregen voor grote werken. Na de overstroming van 1830 duurde het tot in 1839, toen de Nederlanders fort Lillo ontruimden, tot de laatste driehonderdtachtig ha overstroomde landen werden drooggemaakt.
De polder van Lillo omvatte geheel het dorp Lillo met uitzondering van het fort, alle poldergebieden in Berendrecht en Stabroek en een deel van de polder van Zandvliet. In 1904 omvatte het nog tweeduizend vijfhonderd zeventien ha en beheerde negenduizend negenhonderd m Scheldedijken en drie sluizen. In 1929 verloor het zevenenzeventig ha aan de stad Antwerpen voor de uitbreiding van de haven. De polder werd vermoedelijk rond 1948 opgeheven en heel wat poldergronden werden daarna opgespoten onder andere om plaats te maken voor industrieterreinen.
Het bestuur van de polder was in handen van een raad van gelanden (eigenaars). De hoofdgelanden de grootgrondbezitters met meer dan dertig gemeten stelden enkele hoofdgecommitteerden aan, de "smalle gelanden" (de kleinere eigenaars) duidden gezamenlijk één vertegenwoordiger aan. Later duidde de raad van gelanden vier gezworenen aan, één voor Lillo, Berendrecht, Stabroek en Zandvliet. Eén van hen was de dijkgraaf. Nog later bestond het bestuur uit de dijkgraaf, één hoofd-gecommitteerde, twee gecommitteerden, drie gezworenen en één secretaris-penningmeester.
Van het polderarchief van voor de overstromingen en heropbouw (1652) bleef bijna niets meer over.